موسیقی سنتی ژاپن

موسیقی سنتی ژاپن در گروه های کوچک و با سازها و صداهای محدودی اجرا می شود .

کمپوزیسون این موسیقی معمولا از فوم های ۳ قسمتی به نام jo – ha – kyu تشکیل می شوند.

و شامل یک پیش درآمد است که تاثیر اصلی آن در مرکزی و محوری و نزدیک به قطعه آخر است.

این فرم بخش اعظم آثار موسیقیایی ژاپنی را تشکیل می دهد و هارمونی به سبک غربی که تاکید آن بر روی ملودی و ریشم است، معمولا در موسیقی ژاپنی شنیده نمی شود.

موسیقی شینتو

موسیقی شینتو (Shinto) یعنی موسیقی دینی قدیم ژاپن، (موسیقی خدایان) نامیده می شود.

از این موسیقی در مراسم رسمی معابد و یا مراسم سلطنتی و در جشنواره های مردمی شینتو استفاده می شود.

کاهن معابد، دعای شینتو (norito) را می خواند تا از طریق آنها تزکیه یابد و نعمتهای خدایان نصیب عبادت کنندگان شود.
ترانه ها و رقص های جشنواره ها نیز برای سرگرمی خدایان خوانده و اجرا می شود.

موسیقی آیینی شینتو مشخصا با سازی بنام SUZUكانک (kane» در جشنواره های موسیقی استفاده می شود.

در این جشنواره ها عده ای همراه ذکر و دعا برای خدایان در خارج از معبد حرکاتی شبيه رقص نیز انجام می دهند.

ان کا

ان کا (سبک های موسیقی ژاپن) پس از جنگ دوم با الهام گرفتن از موسیقی غربی به عنوان سبک جدید موسیقی در ژاپن مطرح شد و مورد توجه قرار گرفت.

سبکی که زندگی روزمره مردم وقت ژاپن را با زبانی نو حکایت می کرد.

اما با افتادن  در سراشیبی مدرن شدن در دو دهه بعدی و با ورود نامحدود مظاهر فرهنگ و تمدن غربی به ژاپن، آن را به سرعت ویژگی آوانگارد بودن خود را از دست داد به سبکی محافظه کار بدل شد که نماینده موسیقی سنتی ژابن بود.

تاریخچه مختصر ان کا

ان کا در حقیقت در اواخر دهه ۱۹۷۰ و دهه ۱۹۸۰ به نقطه مقابل موسیقی پاپ ژاپنی تبدیل شد که به شدت تحت تأثیر جریان های موسیقی پاپ آمریکا و اروپا بود.
در این سال ها این رتبه دوم بازار مصرف موسیقی جهان را به دست آورد و ان کا می کوشید در این بازار، به عنوان تنها ژاتر زنده موسیقی سنتی، سهمی به خود اختصاص دهد.

علاقه مندان انکا در دهه های پایانی سده بیستم، با شنیدن ان کا از زمانه خود جدا می شدند و به دورانی پرتاب می شدند که زندگی بسیار ساده تر بود و از سبک زندگی و طرز فکر غربی در این هنوز چندان خبری نبود.

به همين دليل کمتر پدیده دیگری نظير ان کا حس نوستالژیک ژاپنی های امروز را تحریک می کند. امروزه این کار را علاوه بر رادیو و تلویزیون می توان در رستوران ها، بارها، کافه ها و سالن های کارائوکه (karaoke) بسیاری شنید.